Pałac w Gliśnie
Budynek pałacu położony jest w południowej części Glisna. Do Pałacu przylega około 28 hektarowy piękny park z ruinami mauzoleum rodu von der Marwitz i mniejszym mauzoleum rodu von Wartenberg oraz romantycznymi ruinami mostu.
Miejscowość stanowiła własność kolejnych rodów rycerskich, a następnie w okresie nowożytnym rodu von Waldow, wywodzącego się z pobliskich Lubniewic. W XVI wieku w miejscu dzisiejszego pałacu istniał zapewne dwór będący własnością Kaspera i Hansa von Waldow. W okresie wojny trzydziestoletniej majątek został w poważnym stopniu zniszczony i następnie odsprzedany von der Marwitzom. Po wojnie siedmioletniej trafił w ręce prezydenta kamery pruskiej Friedricha von Posera. Nowy właściciel wybudował okazałą rezydencję, której budowę rozpoczęto w 1793 roku. Nieopodal rezydencji wybudowano ałuniarnię i fabrykę jedwabiu.
W latach 20. XX wieku założono tutaj kąpielisko lecznicze, jedyne w swoim rodzaju uzdrowisko w regionie. Kolejnym właścicielem majątku był Israel Moses Henoch, znany jako fundator kościoła wzniesionego w 1837 roku, który adaptował pałac na luksusowe kasyno z hotelem. Po kolejnych zmianach własnościowych, w posiadanie majątku wszedł Karl Otto von Wartenberg, który zrezygnował z prowadzenia uzdrowiska i skoncentrował się wyłącznie na prowadzeniu działalności rolnej. Z dóbr ziemskich utworzona została ordynacja, a w miejscu zabudowy uzdrowiskowej wybudowano założenie folwarczne. W południowo-wschodniej części parku wystawiono mauzoleum rodzinne z herbami rodowymi w frontonie fasady. Przebudowano i rozbudowano również pałac, w którym spadkobiercy K.O. von Wartenberga mieszkali do końca lat 20. XX wieku.
W 1945 roku majątek został znacjonalizowany i przekształcony w Państwowe Gospodarstwo Rolne. Pałac do lat 60. XX wieku nie był użytkowany i znajdował się w złym stanie technicznym. W 1967 roku budynek został wydzierżawiony Kaliskiej Wytwórni Pluszu i Aksamitu na ośrodek kolonijny. Skrzydło pochodzące z 1910 roku pozostało w użytkowaniu PGR i do dnia dzisiejszego znajdują się w nim wydzielone mieszkania pracownicze. W latach 1968-1972 przeprowadzono remont generalny i adaptacje wnętrz do nowej funkcji. W latach 70. XX wieku użytkownikiem pałacu była firma Rurotex. W 1978 roku właścicielem obiektu został Wojewódzki Ośrodek Postępu Rolniczego w Lubniewicach.
Z historycznego wyposażenia i wystroju pałacu niemal nic się nie zachowało do dnia dzisiejszego. Z pierwotnego układu pomieszczeń pozostawiono owalną salę o wysokości dwóch kondygnacji. Pozostałe pomieszczenia są wtórne, pełniące funkcje zgodne z aktualnym przeznaczeniem obiektu, tj. ośrodka szkoleniowego. W 2022 roku przeprowadzono remont elewacji.
Na podstawie:
Błażej Skaziński
Źródło: "Zamki, dwory i pałace województwa lubuskiego"
