Ochrona pomidora
Ochrona pomidora
Pomidor należy do najczęściej porażanych przez choroby warzyw co sprawia, że właściwa ochrona jest niezbędna do osiągnięcia zadawalających i dobrej jakości plonów.
Niedobór składnika to też choroba…
Pomidor jest rośliną o stosunkowo dużych wymaganiach pokarmowych. Najważniejszym pierwiastkiem plonotwórczym jest azot. Jego niedobór powoduje silne zahamowanie wzrostu i znacząco obniża plon owoców. Objawy niedoboru łatwo zaobserwować na liściach które najpierw stają się jasno zielone a potem żółte. Zmiany te początkowo pojawiają się na starszych liściach a po ich zaschnięciu przenoszą na młodsze. Fosfor jest odpowiedzialny za wzrost systemu korzeniowego, wytworzenie sztywnej łodygi oraz przyśpiesza rozwój kwiatów i tworzenie się owoców. Przy niedoborze tego składnika liście stają się szarozielone i kruche, rośliny słabo kwitną i zawiązują zniekształcone owoce a system korzeniowy jest słabszy, z mała ilością korzeni bocznych. Fosfor jest słabo pobierany przez rośliny przy niskich temperaturach gleby lub nieodpowiednim pH. Potas odpowiada za prawidłową gospodarkę wodną roślin. Brak potasu objawia się żółknięciem, brązowieniem i zasychaniem liści, obłamywaniem gron oraz słabszym wybarwieniem owoców. Nadmiar potasu również jest niepożądany ponieważ zmniejsza pobierania wapna co sprzyja występowaniu suchej zgnilizny wierzchołkowej na owocach.
Najgroźniejsza jest zaraza
Najgroźniejszą chorobą atakującą pomidora jest niewątpliwie zaraza ziemniaka. Na zakażonych owocach pojawiają się brunatne, wodniste plamy, lekko uniesione ponad powierzchnię, które szybko się rozrastają, obejmując czasem cały owoc. Zainfekowane pomidory nie dojrzewają, lecz szybko ulegają gniciu. Na liściach, zaczynając od ich brzegów, tworzą się duże, rozlewające się nekrotyczne zmiany. Plamy te są zazwyczaj brązowe, ale w warunkach wysokiej wilgotności mogą przybierać niemal czarną barwę. Przy podwyższonej wilgotności na wszystkich porażonych fragmentach roślin, szczególnie po spodniej stronie liści, widoczny jest delikatny, szary nalot zbudowany z trzonków zarodnikowych. Takie objawy mogą być zauważalne już w połowie lipca. Aby ograniczyć występowanie choroby w przypadku upraw pod osłonami należy utrzymać niską wilgotność natomiast w uprawie gruntowej konieczne jest zadbanie o odpowiednią przewiewność rzędów. W momencie pojawienia się pierwszych objawów należy stosować interwencyjnie preparaty fungicydowe przeciwko zarazie. Dobre rezultaty można uzyskać także stosując profilaktycznie preparaty oparte o miedź.
Alternarioza też jest groźna
Kolejną chorobą o dużym znaczeniu w uprawie pomidora jest alternarioza. Może atakować liście, pędy oraz owoce pomidora. Pierwsze oznaki infekcji pojawiają się zazwyczaj w połowie czerwca na dolnych liściach. Typowym objawem są ciemnobrunatne plamy o średnicy około 1 cm, wyraźnie odgraniczone od zdrowej tkanki. Owoce ulegają porażeniu później – najczęściej w drugiej połowie lata. W rejonie szypułki rozwijają się rozległe zmiany chorobowe, również dobrze odgraniczone. Na owocach tworzy się sucha zgnilizna z czarnym nalotem. Rozwojowi choroby sprzyja ciepła i wilgotna pogoda, zwłaszcza przy temperaturze sięgającej 20°C. Profilaktyka ograniczenia występowania choroby jest podobna jak w przypadku zarazy ziemniaka. Zaleca się 3-letnią przerwę w uprawie pomidora i ziemniaka na danym stanowisku a w przypadku szklarni staranne niszczenie resztek pożniwnych oraz dezynfekcję wierzchniej warstwy gleby.
Tomasz Sakowicz
Główny specjalista ds. produkcji roślinnej
